Main Article Content

Abstract

هدفت هذه الدراسة الحالية إلى معرفة إعراب "أيّ" الاستفهامية في النصف الثاني من القرآن الكريم ومعرفة معانيها البلاغية، وإن هذه الدراسة تسلك المنهج الوصفي التحليلي، وذلك بتحليل إعراب "أيّ" الاستفهامية ثم تحليل معانيها البلاغية في النصف الثاني من القرآن الكريم وجمعها وتصنيفها وعرضها والاستنتاج. وأثبتت النتائج من هذه الدراسة أولاً :أن "أيّ" الاستفهامية الواردة في النصف الثاني من القرآن الكريم هي اثنتا وأربعين آية تعرب : مبتدأ ومفعولا مطلقا ومفعولا به ومجرورا بحرف الجر وثانباً من المعاني البلاغية التي تدل عليها أداة "أيّ" الاستفهامية في النصف الثاني من القرآن الكريم هي على سبيل المجاز تخرج عن معناها الحقيقي بمعنى التقرير والتوبيخ, والتقريع والابهام والتهويل والتعظيم والتأييس والتعجيب والإنكار والتذكير والتحضيض


This study aimed to find out expression of “ Any” questionable (I’rab “Ayy” al-Istifhāmiyyah) in  the last fifteen chapters of the Holy Qur’an as a sample , its grammatical, and its rhetorical meanings. The study method used qualitative descriptive analytic to identify “ Ayy al-Istifhāmiyyah” in terms of its “ I’rab”  in the Qur’an  by processing data collection from sources or books related to the subject, application, presentation and conclusion. The results of this study were : firstly, Ayy al-Istifhāmiyyah in the Qur’an in the last fifteen chapters of the Holy Qur’an was found in 42 verses with their I’rab were: Mubtada, Maf’ul Muthlaq, Maf’ul bih, and Majrur with jar letters. Secondly from this study it could be known that the rhetorical meanings of “Ayy” al-Istifhamiyyah in the second half of the Qur'an are figuratively (majazi), of reporting (at-Taqrīr),  reprimands (at-Taubikh), bashing (at-Taqri’), confusion (al-Ibhām), dramatization (at-Tahwīl),  glorification (at-Ta’zhim), abandonment (at-Ta’yīs), wonder (at-ta’ajjub), denial ( al-Inkar), reminders (at-Tadzkīr), and advice (at-Tahdīd).


Penelitian ini bertujuan untuk mengetahui I’rab “Ayy” Al-Istifhamiyyah” dalam 15 juz terakhir Al-Quran sebagai contoh, baik dari segi tata bahasa dan maknanya dari segi Ilmu Retorika. Metode yang digunakan dalam penelitian ini adalah kualitatif yang bersifat analisis deskriptif, untuk mengidentifikasi “Ayy” dari segi I’rab dalam Al-Qur’an. Penelitian ini juga bertujuan untuk mengetahui kandungan makna “Ayy” dalam Al-qur’an dari segi Ilmu Retorika dengan cara pengumpulan data dari sumber atau buku-buku yang terkait dengan judul,  pengklasifikasian data, pemaparan data dan kesimpulan. Hasil dari penelitian ini yaitu:  Pertama, Ayy Istifhamiyyah di 15 juz terakhir dalam Al-qur’an terdapat di 42 ayat  yang di I’rabkan sebagai berikut : Mubtada’, Maf’ul Muthlaq, Maf’ul bih, dan Majrur dengan huruf jar, dan  kedua dari kajian ini dapat diketahui bahwa makna retorikal adat “Ayy” di 15 juz terakhir dalam Al-quran bersifat majazi atau kiasan dengan makna yaitu: pelaporan (at-Taqrīr), penginaan (at-Taubikh), teguran (at-Taqri’), keraguan (al-Ibhām), dramatisasi (at-Tahwīl), pemuliaan (at-Ta’zhim), pengabaian (at-Ta’yīs), takjub (at-ta’ajjub), penyangkalan (al-Inkār), pengingat (at-Tadzkīr), dan imbauan  (at-Tahdīd).

Keywords

إعراب أيّ الاستفهامية النصف الثاني من القرآن الكريم معاني بلاغية لأيّ i’rab Ayy Istifhāmiyyah meanings of Ayy second half of the Qur'an

Article Details

References

  1. A’syūr, Ibn (1984). At-Tahrīr wa at-Tanwīr. Tūnisia : Ad- Dār at- Tūnisiyah li an-Nasyri.
  2. Ad-Darwisy, M.D. (1992). I’rāb Al-Qur’ān wa Bayānihi. Beirut : Dār Ibnu Katsir.
  3. Ad-Du’ās, A.A. (1425). I’rāb Al-Qur’ān al-Karīm li ad-Du’ās. Damascus : Dār Al-Munīr.
  4. Al-Farāhidī, K.A. (2003). Kitab al-‘Ain. Beirut : Dār al-Kutub Al-Ilmiyyah.
  5. Al-Kalbī, I.J. (1416). At-Tashīl li Ulūm at-Tanzīl. Beirut : Syirkah Dār al-Arqōm.
  6. Al-Khatīb, T.Y. (2007). Al-Mu’jam al-Mufasshal fī al-I’rāb. Beirut : Dār al-Kutub al-Ilmiyyah.
  7. Al-Muhilī, J.D. Tafsīr al-Jalālain. Kairo : Dār al-Hadīts.
  8. As-Sa’dī, A.R. (2000). Tafsir Al-Karīm Ar-Rahmān fi At-Tafsīr Kalām Al-Manān. Muassasāh Ar-Risālah.
  9. As-Suhailī, A.Q. (1992). Natāij al-Fikr fi an-Nahwi. Beirut : Dār al-Kutub al-Ilmiyyah.
  10. Asy-Syaikhalī, B.A.W. (2001). Balāghah Al-Qur’ān al-Karīm fī al-I’jāz. Kerajaan Yordan : Maktabah Dandīs.
  11. Atà, A.Q.A. Tafsir Abī Su’ūd. Ar-Riyadh: Maktabah Ar-Riyadh Al-Haditsah.
  12. Athiyah, Ibn (1442). Al-Muharrar al-Wajīz fī Tafsīr al-Kitāb al-Azīz. Beirut : Dār al-Kutub al-Ilmiyyah.
  13. Atīq, A.A. (2009). Ilmu al-Ma’ānī. Beirut: Dār an-Nahdhah al-‘Arabiyah.
  14. At-Taunjī, M. (2001). Al-Mu’jam al-Mufasshal fī Ulūm al-Lughah. Beirūt: Dār al-Kutub al-Ilmiyyah.
  15. At-Thuwaili, A.M. (2013). Muhtawayāt Suwar Al-Qur’ān al-Karīm. Riyadh: Madār al-Watan li an-Nasyri.
  16. Az-Zubaidī. (1392). Tāj al-Urūs. Kuwait: At-Turāts al-Arabī.
  17. Balmashabih, K. (2012). Dzahiratul I’rāb wa Ahammiyyatiha fī al-Lughah al-Arabiyyah. AlJazāir: Jāmi’ah Tiyārāt.
  18. Majma’ al-Lughah al-‘Arabiyah. (2004). Al-Mu’jam al-Wasith. Mesir : Maktabah asy-Syuruq Ad-Dauliyah.
  19. Mandzur, Ibn. (1956). Lisān al-Arab. Beirut : Dār Shādir.
  20. Musthafa, A. (1956). Tafsīr al-Marāghi. Mesir : Syirkah Maktabah wa Matba’ah al-Musthafa.
  21. Shafī, M. (1418). Al-Jadwal fī I’rāb Al-Qur’an wa Sharfihi wa Bayānihi. Beirut: Dār ar-Rasyīd.
  22. Shālih, B.A.W. Al-I’rāb al-Mufasshal li Kitābillah al-Murattāl. Dār al-Fikri.
  23. Thanthawi, M.S. (1998). At-Tafsīr al-Wasīth li Al-Qur’àn al-Karīm. Kairo : Dār an-Nahdhah Mesir.
  24. Umar, A. (2018). Ayy al-Maushūlah Baina al-Binā’ wa al-I’rāb.
  25. Ya’qūb, A.B. (2006). Mausūah Ulūm al-Lughah al-‘Arabiyah. Libanon: Dār al-Kutub al-Ilmiyyah.
  26. Yusuf, M. (2017). Metode Penelitian Kuantitatif, Kualitatif & Penelitian Gabungan. Jakarta: Kencana.